CIVIC

Commit Global heeft een ruimte geopend in Boekarest, waar bezoekers oplossingen uit de Infrastructure for Good kunnen ontdekken. Deze locatie benadrukt de cruciale rol van solidariteit en humanitaire hulp bij het ondersteunen van kwetsbare gemeenschappen in een steeds veranderende wereld. Door middel van digitale oplossingen die in Roemenië zijn ontwikkeld, tonen we aan hoe technologie een krachtig hulpmiddel kan zijn voor positieve verandering.

Deze fysieke ruimte toont de inspanningen van ons team, dat zijn digitale expertise inzet om hulp te bieden aan degenen die het nodig hebben, en zal open blijven voor het publiek tot december 2024. De opening werd gemarkeerd door de expositie "Libanon: Geef ons vandaag ons dagelijks brood", onderdeel van het evenement Noaptea Albă a Galeriilor. De expositie blijft open tot 13 oktober 2024.

Expositie Libanon: Geef ons vandaag ons dagelijks brood

Libanon is in de afgelopen 50 jaar 35 jaar in oorlog geweest. Libanon is zelden op oorlog uit geweest, maar de oorlog is Libanon keer op keer komen bezoeken, hetzij door buurlanden, hetzij door de sektarische gevechten die het land tientallen jaren verscheurden.

Van de meest iconische gebouwen van het land tot elk flatgebouw, vernietiging heeft Beiroet en Libanon vaker bezocht dan enige andere plaats ter wereld, gedoemd om keer op keer uit de as op te rijzen.

Momenteel is Libanon een mislukte staat. Een land zonder president of regering, dat alle mogelijke crises tegelijkertijd ondergaat: de nasleep van de explosie in Beiroet, een sektarische crisis tussen religieuze milities, een politieke crisis, een economische crisis, een financiële crisis die 171% inflatie heeft veroorzaakt, een vluchtelingencrisis van zowel Palestina als Syrië en oorlog in het zuiden. Met praktisch geen overheidsbudget werkt de regering slechts één dag per week en worden alle basisdiensten gedekt door lokale of internationale NGO’s.

Oorlog brengt ons terug naar de oertijd. Kruipend in de hoek van een huis - in een gang, een trappenhuis - of in een schuilkelder, vergeten we het comfort.

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

"Hij zal leven, maar met een kogel." Twintig jaar later zit de kogel nog steeds daar. Ik ben gewend geraakt aan het vreemde lichaam dat in mijn eigen lichaam woont. Het verwijderen ervan zou niets veranderen - de oorlog woont sowieso in mij.

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

"Moslim of christen?"

"Christen. [...] Wat gaan jullie met ons doen?"

"We moeten wraak nemen voor een van onze jongens die gisteren bij een wegversperring zoals deze werd gedood."

"Maar ik heb daar niets mee te maken."

"Je moet betalen voor de anderen."

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

Op een dag werd ik verliefd op een jongen die verliefd was op vogels. Hij kon ze herkennen aan hun liedjes. Ik vertelde dit aan mijn vriend Ali en hij vertelde me dat hij ook de verschillende geluiden van de bommen die op Beiroet vallen kon herkennen.

(Jana Traboulsi - Safir Newspaper, 2005)

“Herinner je je je eerste lijk?”

Oom Michel praat over mijn eerste lijk alsof het mijn eerste kus was.

"Ja. Ik was negen."

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

Deze beproevingen hebben mij een nieuw begrip van geluk gegeven. Een dag zonder bombardementen, een brug die niet onder scherpschuttersvuur ligt, een nacht zonder stroomuitval, een weg zonder barricades, een heldere lucht waar geen raketten doorheen schieten… voor mij zal dit vanaf nu synoniem zijn voor geluk.

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

Het was tijdens de oorlog dat ik de waarde van water leerde waarderen. Wachtend in de rij met een lege kan, begreep ik dat het net zo vitaal is als het bloed dat door onze aderen stroomt. Voor de oorlog verspilde ik water roekeloos; ik dacht niet dat het van waarde was. Ik verachtte de geurloze, kleurloze vloeistof en, eerlijk gezegd, ik gaf de voorkeur aan frisdrank of alcoholische dranken.

Op een dag, midden in de gevechten, verdween het water uit onze kranen.

(Alexandre Najjar - De School van Oorlog)

Commit Global is momenteel bezig met het uitrollen van de essentiële digitale infrastructuur voor de Libanese overheid, het maatschappelijk middenveld, VN-agentschappen en internationale NGO’s om zoveel mogelijk kwetsbare mensen te helpen: van het bieden van geestelijke gezondheidszorg tot het zorgen dat medicijnen bij de behoeftigen komen, tot het efficiënt beheren van opvang voor de mensen die door de oorlog zijn ontheemd.

Foto’s genomen tijdens onze laatste veldmissie naar het door oorlog verwoeste Zuid-Libanon in juli 2024. De gang en een van de kamers die een hele familie herbergt in het meest overvolle vluchtelingenonderkomen dat wordt gehuisvest in een school in het Zuiden.

Ons team heeft twee maanden op de grond in Libanon doorgebracht om te praten met officials, eerste hulpverleners en de meest kwetsbaren die door armoede en oorlog in alle delen van het land zijn getroffen.

De eerste foto is genomen aan het einde van een van de vele interviews met ontheemde mensen uit het door oorlog verwoeste Zuid-Libanon.

De tweede foto is genomen in Aakkar (de armste regio in Noord-Libanon) en toont medewerkers van Nusaned, een van de vitale Libanese NGO’s die we ondersteunen. We zijn momenteel bezig met het digitaliseren van het hele voedseldonateursysteem voor de meest kwetsbaren, wat tientallen uren werk bespaart die Nusaned elke week aan papierwerk besteedt.

Vier mensen uit ons team hebben in Libanon gewerkt:

Bogdan Ivanel: De oprichter en CEO van Code for Romania / Commit Global, Bogdan was internationaal jurist en onderzoeker in oorlogsgebieden voordat hij Code for Romania 9 jaar geleden oprichtte. Zijn werk heeft hem van Palestina naar Nagorno-Karabach gebracht en van Transnistrië naar Somalië. Nu keert hij terug naar veel van deze plaatsen om onze humanitaire respons te leiden.

Olivia Vereha: Mede-oprichter van Code for Romania / Commit Global, Olivia is de hoofdarchitect van onze humanitaire infrastructuur die tot nu toe miljoenen heeft geholpen. Oorspronkelijk journalist, is Olivia overgestapt naar UX Design en heeft ze haar nieuwe vak weg van het strikt commerciële gebruik naar mensgerichte ontwerpen gebracht. Ze leidt momenteel onze inspanningen om een coalitie van werelduniversiteiten op te bouwen die de eerste generaties van deze nieuwe professionals zal opleiden.

Teodora Chiperi-Negru: Teo was een van de geweldige studenten die zich bij ons UX-traineeshipprogramma aan de Babeș-Bolyai Universiteit voegde. Ze trad ons team toe toen ze net haar studie afmaakte en werkte in onze interventie in Oekraïne. Nu, op slechts 24-jarige leeftijd, is ze onze hoofdontwerper in het veld en bouwt ze kritieke oplossingen die toegang geven tot medicijnen, middelen, onderdak en hulp voor de meest kwetsbaren.

Isinsu Acar: Een van onze eerste internationale collega's, Isinsu is een 27-jarige Turkse nationaliteit uit Istanbul die dit jaar bij ons Humanitaire team is gekomen. Haar eerste veldmissie was in april in Libanon, waar ze alle relevante stakeholders op de grond in kaart bracht en contact legde.